Παλιά πληγή ~ Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Παλιά πληγή

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη, δική μου.
Την ξεριζώνω απ' την καρδιά,
φυτρώνει στην αυλή μου.

Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν,


Έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν.

Αγαπημένα πρόσωπα,
αγαπημένα μάτια.
Έρχονται σαν τα κύματα
κι αφήνουν κατακάθια.

Μαραίνεται απ' το γέλιο μου,
πίνει απ' τα δάκρυά μου.
Έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου.

Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τί να κοιτάξω.
Να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι ν' αγκαλιάσω;



Ακόμη ένα μουσικό ποίημα από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου,  που με τόση μαστοριά σκαλίζει μία-μία  τις λέξεις του πάνω σε ξύλο πανάρχαιου τέμπλου ξεχασμένης εκκλησιάς, σε κατεχόμενη Γη…  
Σαν ερημίτης μοναχός που κρούει  το τάλαντο κι αναμετριέται με την μοναξιά του, μ' αγαπημένα πρόσωπα κι αγαπημένα μάτια...

CD Βραχνός Προφήτης

OΙ στίχοι από stixoi,gr