και για τα τραγούδια"

και για τα τραγούδια"

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

"Τσιγάρα Βαριά" - Νατάσσα Μποφίλιου

Για νη μη λένε οι κακοί () πως σπάνια ανεβάζω κάτι σημερινό κι όλο γυροφέρνω στα «παλιά», αποφάσισα να ανεβάσω μια απ τις καλύτερες σημερινές ερμηνεύτριες, τη Νατάσα Μποφίλιου.


Φωνή με εσωτερική ένταση, δραματικά απεγνωσμένη, σε τραγούδια χωρίς διαφυγή, δυνατή σαν στίχος και ορμητική σα μουσική. Θέματα προσωπικής ενδοσκόπησης σε ένα «παιχνίδι» με τις λέξεις και τους ήχους που η Μποφίλιου προφέρει με όλο το βάρος μα και την ουσία τους.

Με σταθερούς συνεργάτες τους Γεράσιμο Ευαγγελάτο στο στίχο και Θέμη Καραμουρατίδη στη σύνθεση, έχουν στήσει μια ομάδα που τολμά ν’ αντικρίσει τη σημερινή ανείπωτη μοναξιά της ψυχής μετατρέποντάς την σε γνήσια δημιουργία.

τους στίχους "έκλεψα" από το stixoi.gr και ευχαριστώ. Πολύτιμη η περιουσία στο Ελληνικό διαδύκτιο.


"Τσιγάρα Βαριά" - Νατάσσα Μποφίλιου




Τσιγάρα βαριά

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης


Με τσιγάρα βαριά
Και φτερό την καρδιά
Πάντα φεύγω
Σαν μεγάλο παιδί
Που τα πάντα έχει δει
Λες κι είναι έργο
Μ' αλλαγμένη φωνή
Μη ντραπώ και φανεί
Ψυθυρίζω

Και φυσώ Τον Καπνό
Με μια δόση θυμό
Που μα ποτέ δε τελείωνω
Ό,τι αρχίζω

Κι είν' οι δρόμοι υγροί
Τι κατάλαβαν τι
Από μένα
Λες και τα μυστικά
Τα κρατούσα κρυφά
Για να μείνουν κρυμμένα

Με τσιγάρα βαριά
Μια βουτιά στα βαθειά
Κι επιπλέω
Κι ας μην είναι σωστό
Πάντα ό,τι σκεφτώ
Θα το λέω

Μ' αλλαγμένη φωνή
Τεντωμένο σκοινί
Να βαδίσω.

Τον τραβώ τον καπνό
Με μια δόση θυμό
Που ποτέ δε μπορώ
Όσα θέλω να αρχίσω.

Κι είν' οι δρόμοι υγροί
Τι κατάλαβαν τι
Από μένα
Λες και τα μυστικά
Τα κρατούσα κρυφά
Για να μείνουν κρυμμένα.


Το μέτρημα-Νατάσσα Μποφίλιου




Μέτρημα

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης


Τους ανθρώπους της ζωής μου
κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες
κάνα δυο περαστικούς.
Όσους ήρθαν για να μείνουν
όσους έφυγαν πριν γίνουν,
τους κοινόχρηστους, τους ξένους,
τους πολύ προσωπικούς.

ΡΕΦ: Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ' ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.

Τους ανθρώπους της ζωής μου
θα ' θελα να τους κρατήσω...
Τα αγρίμια, τους αγγέλους
και τους πιο κανονικούς.
Όσους άφησαν σημάδι
όσους πήρε το σκοτάδι,
τους εκείνους, τους τυχαίους
τους πολύ προσωπικούς.

ΡΕΦ: Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ' ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.

Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί , φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, γλυκείς και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
Χαρούμενοι, άσχετοι, συνεπιβάτες
του ωραίου καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες.
Εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν μα εμμένουν, να κάνουν σπατάλη.
Αγάπες που έμοιαζαν να έχουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία.
Ξένοι και συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα
οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα.
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα...
Όσοι ζουν με το αίσθημα....
Φοβάμαι...πως χάνω το μέτρημα ....