Γράμμα στον κύριο Νίκο Γκάτσο
Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου
Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει
Στα νωπά σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζει
Φαντάροι χορεύουν τις νύχτες σε άδειες ταβέρνες
Δελφίνια στο πέλαγο μόνα, νεράκι στις στέρνες
Νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο, κανείς δε μιλάει
Την άνοιξη όλοι προσμένουν
Κι αυτή προσπερνάει
Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ
Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις
Από της λύπης τον καιρό
Κι όταν γυρίσεις και σε δω
Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις
Της λησμονιάς πικρό νερό
Το πιστό σκυλί της Ιθάκης στα πόδια σου κλαίει
Και η καλή, παλιά Περσεφόνη τραγούδια σου λέει
Η φωτιά πληγή που σε καίει ,δε λέει να γιάνει
Το πικρό το όνειρο φταίει του αδελφού Μακρυγιάννη
Πόσο ακόμα ραγιάδες η Κρήτη κι η Μάνη
Σκοτεινές μαυροφόρες, μανάδες στου Οδυσσέα το χάνι
Αυτό το γράμμα του Γιώργου Ανδρέου είναι από τα πιο όμορφα, τα πιο τρυφερά που θα πορούσε να γραψει κανείς σε έναν άνθρωπο του οποίου η ευαισθησία, η αγάπη και η τόση τρυφερότητα του για την Ελλάδα, μας έχουν προικίσει με τα πιο όμορφα τραγούδια।
Ο Νίκος Γκάτσος, ο ποιητής, ο συνοδοιπόρος του Μάνου Χατζιδάκι μα και τόσων άλλων δημιουργών, είναι για μένα, ο πιο «ευγενής» Έλληνας, ο πιο σεμνός και ταπεινός, που «περπάτησε» απ άκρη σ άκρη αυτή τη γή τη διψασμένη. Διψασμένη για λύτρωση, για φως, για αλήθεια και ο Νίκος Γκάτσος περιείχε και τα τρία αυτά συστατικά.
Γραμμένο από το Γιώργο Ανδρέου, έναν δημιουργό που προσπαθεί με αγωνία και γνώση να οριοθετήσει τον ελληνικό του ήχο ακροπατώντας με σεβασμό ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Αυτό το υπέροχο τραγούδι αποτελεί έναν φόρο τιμής στον Νίκο Γκάτσο.
Η ερμηνεία είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει από την Τάνια Τσανακλίδου. Σεμνή, βαθιά και συγκινητική, χωρίς άσκοπους θεατρινισμους. Απλά υπέροχη.
Μόνο που... όλα κι αν είναι εδώ όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις, κύριε Νίκο, το μόνο που δεν θα βρεις είναι το χωριουδάκι σου και το σπίτι σου που έγιναν παραλάνωμα στην κρατική ανοησία...
