και για τα τραγούδια"

και για τα τραγούδια"

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

Το απέναντι μπαλκόνι -Ελένη Βιτάλη













Δίσκος: Το απέναντι μπαλκόνι 1989
Στίχοι: Ελένη Βιτάλη
Μουσική: Ελένη Βιτάλη
Ενορχήστρωση: Γιάννης Σπάθας



1.ΟΙ ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ
2. ΕΓΩ ΤΡΑΓΟΥΔΑΓΑ
3. Η ΚΙΒΩΤΟΣ
4. ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΟΧΗΡΟ
5. ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
6. ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ
7. ΕΓΓΟΝΑ
8. ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΠΡΩΙ
9. ΝΥΧΤΩΝΕΙ
10. ΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΤΕ


"Ποτέ μου δεν είχα σκοπό να κάνω δίσκο. Με τα λίγα ακόρντα που ήξερα, έπαιρνα την κιθάρα και τη σκάλιζα, φτιάχνοντας μελωδίες και σιγομουρμουρίζοντας στιχάκια.Τα τραγούδια για Το Απέναντι Μπαλκόνι γράφτηκαν σε μια χρονική περίοδο περίπου 20 χρόνων. Πρώτη γράφτηκε η Κιβωτός.Μόλις γέννησα το γιό μου. Ήμουν 20 χρονών. Οι φίλοι μου έλεγαν το παιδί έκανε παιδί κι εγώ σκεφτόμουν : Εξάρτημα εγώ της μηχανής, έκανα κι άλλο ένα...


Συνέχεια:Copyright @ MEΛΩΔIA FM 99.2 RADIO , 2002 - 2008



Οι μοναχικές γιαγιάδες



Οι μοναχικές γιαγιάδες

Μουσική/Στίχοι/Ερμηνεία : Βιτάλη Ελένη


Γίνεται γλέντι μάτια μου, ντύσου αν θέλεις κι έλα
Μη βάλεις καθημερινά ούτε και τα καλά σου
και μην το παίξεις γκόμενα και φοβηθεί η κοπέλα
που κρύβεται στα στήθια σου και στη μικρή καρδιά σου

Τη γρια που χαιρετίζω στο απέναντι μπαλκόνι
τόσο λίγο την γνωρίζω, μα η ματιά της με πληγώνει
Τόσο λίγο την γνωρίζω, μα η ματιά της με πληγώνει
τη γριά που χαιρετίζω στο απέναντι μπαλκόνι

Κι όπως φεύγουνε οι μέρες και περνάνε οι βδομάδες
έτσι κρύβουνε οι κοπέλες τις μοναχικές γιαγιάδες
Κι όπως φεύγουνε οι μέρες και περνάνε οι βδομάδες
έτσι κρύβουν οι κοπέλες τις μελλοντικές γιαγιάδες

Είναι μέσα μου κρυμμένη είμαι μέσα της κι εγώ
τι να σκέφτεται η καημένη την κοιτάζω κι απορώ
Τι να σκέφτεται η καημένη την κοιτάζω κι απορώ
είναι μέσα μου κρυμμένη είμαι μέσα της κι εγώ



Εγώ τραγούδαγα



Εγώ τραγούδαγα

Στίχοι: Ελένη Βιτάλη
Μουσική: Ελένη Βιτάλη
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη


Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα
σ' ένα χαμόγελο κρυμμένη και πουλούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα

Μικρός ο κόσμος μου, στα μέτρα μου ασήμαντος
πως να γεννήσει η μιζέρια ένα θαύμα
μια λεπτομέρεια μονάχα εγώ του σύμπαντος
μια υποχρέωση η ζωή μου και ένα τάμα
μια λεπτομέρεια μονάχα εγώ του σύμπαντος
μια υποχρέωση η ζωή μου και ένα τάμα

Σ' ένα υπόγειο της Βάθης κλαριτζίδικο
μ' ένα γαρύφαλλο στ' αυτί καρικατούρα
μισοτοιχία να βρωμάει το σουβλατζίδικο
και η πελατεία ξαπλωμένη απ' τη μαστούρα
μισοτοιχία να βρωμάει το σουβλατζίδικο
και η πελατεία ξαπλωμένη απ' τη μαστούρα

Κι εσύ να βλέπεις γραφικά τα δυστυχήματα
έτσι σε έχει μάθει ο καιρός σου
δημιουργείς προκάτ παραστρατήματα
και εμπειρία μεταφράζεις το φρικιό σου
δημιουργείς προκάτ παραστρατήματα
και εμπειρία μεταφράζεις το φρικιό σου

Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα
σ' ένα χαμόγελο κρυμμένη και πουλούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα



Ένα χειμωνιάτικο πρωί - Ελένη Βιτάλη





Ένα χειμωνιάτικο πρωί - Ελένη Βιτάλη

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
 
το κορμί και μου ζητούσε
 
μια απόφαση ηρωική.
 

Πήρα εφημερίδα και στυλό
βρήκα διαμέρισμα φτηνό
τρία νοίκια να το κλείσω
έπιπλα για να το ντύσω
και δεν θέλω να σε ξαναδώ

Ήρθε η νύχτα η σκληρή κι' εγώ
νοιώθω σαν απόκληρη εδώ
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
αλλά ντρέπομαι να σου το πω

Πώς χωρίς εσένα είμαι μισή
δεν πετιέται έτσι μια ζωή
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
μα με κυνηγάει μια φυγή

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μια απόφαση ηρωική


ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ






Το απέναντι μπαλκόνι, είναι ένας δίσκος που, όχι απλά μου αρέσει αλλά και "τον σέβομαι", γιατί κρύβει μέσα του τη δύναμη της ζωής.
Τη δύναμη μιας φωνής που διασχίζει τις συμπληγάδες και φτάνει κοντά μας κουβαλώντας εμπειρίες που μπορούν να τρελάνουν αν δεν τις κάνεις δημιουργία.
Και η Βιτάλη μας κρατά απ’ το χέρι σ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, για να μας δείξει το δρόμο που ματώνει και που ίσως λυτρώνει.