Barbara Ma plus belle histoire d'amour - Η πιο όμορφη μου ιστορία αγάπης

Paroles et Musique: Barbara 1966

Η πιο όμορφη μου ιστορία αγάπης

(Ma plus belle hitoire d' amour)

Όσο πίσω μπορώ να θυμηθώ
την σκιά περασμένων ερώτων,
πίσω στo πρώτο ραντεβού
στην ηλικία που πόνεσα για πρώτη φορά
τότε που ήμουν, δεν ήμουν δεκαπέντε χρονών
με καρδιά αθώα και γρατσουνισμένα γόνατα
έρωτες παιδικοί πριν την ώρα μου,
ή τις πληγές μιας τρελής αγάπης
Όσο πίσω κι αν θυμηθώ
Αν από τότε είπα το σ’ «αγαπώ»,
η πιο όμορφη μου ιστορία αγάπης είσαστε εσείς

Είν αλήθεια, δεν υπήρξα φρόνιμη
και γύρισα πολλές σελίδες
χωρίς καν να τις διαβάσω, λευκές και μετά… τίποτα
Είν αλήθεια, δεν ήμουνα φρόνιμη
Και οι περαστικοί «αντίπαλοι»
για λίγο τους κοίταξα, μετά εξαφανίστηκαν
Αλλά, μέσα από το πρόσωπο τους
έβλεπα ήδη την εικόνα σου
Ήσουν εσύ από τότε και η καρδιά μου γυμνή
Ξανάφτιαχνα τη βαλίτσα μου
κι ακολουθούσα την πλάνη μου
η πιο όμορφη μου ιστορία αγάπης είστε εσείς

Στον μακρύ τον δρόμο
που οδηγούσε σε σας
στον μακρύ τον δρόμο
με την καρδιά τρελή
Ο αγέρας του Δεκέμβρη
μου πάγωνε τον λαιμό,
τι σημασία είχε ο Δεκέμβρης
αν ήταν για εσας.

Ήταν μακρύς ο δρόμος
αλλά τον ακολούθησα
τον δρόμο αυτόν
που οδηγούσε σε σας
και δεν θα πω ψέμα
απόψε, σας τ' ορκίζομαι,
για σας, θα τον έκανα γονατιστή

Και ήταν κι οι άλλοι,
κάποιοι «κακοί αγγελιαφόροι»,
το κρύο και το χιόνι ,
για να χάσω την υπομονή μου
και μετά να ηρεμήσω την βία μου
η πιο όμορφη ιστορία αγάπης είστε εσείς

Το κρύο του χειμώνα, του φθινοπώρου
Νύχτα και μέρα και κανείς,
δεν ήσασταν ποτέ στο ραντεβού
και εξ αιτίας σας έχανα το κουράγιο
και θύμωνα έτσι ξαφνικά,
θεέ μου πόσο σας είχα ανάγκη
Ο διάβολος να σας πάρει
κι όταν άλλοι μου άνοιξαν τις πόρτες τους
χαρούμενη έφευγα μακριά σας.
Ναι δεν σας ήμουν πιστή
κι όμως, επιστρέφετε κοντά μου
η πιο όμορφη ιστορία αγάπης είστε εσείς

Άφησα τα δάκρυα να με γλυκάνουν
Ω, πόσο γλυκό ήταν το πρώτο σας χαμόγελο
και για ένα δάκρυ
δικό σας
έκλαψα από αγάπη.
Το θυμάστε?

Ήταν ένα βράδυ του Σεπτέμβρη
που με περιμένατε
εδώ ακριβώς, το θυμάστε;
Καθώς σας κοιτούσα να χαμογελάτε
σας αγαπούσα χωρίς να λέω τίποτα
τότε ξαφνικά κατάλαβα
πως είχα τελειώσει το ταξίδι μου
και άφησα κάτω τις αποσκευές μου
είχατε έρθει στο ραντεβού!

τι σημασία έχει ό, τι κι αν πούμε
ήθελα πολύνα σας πω πως,
απόψε σας ευχαριστώ που υπάρχετε
τι σημασία έχει ό, τι κι αν πούμε
απόψε ήρθα για να σας πω πως
η πιο όμορφη μου ιστορία αγάπης είστε εσείς

Du plus loin, que me revienne,
L'ombre de mes amours anciennes,
Du plus loin, du premier rendez-vous,
Du temps des premières peines,
Lors, j'avais quinze ans, à peine,
Cœur tout blanc, et griffes aux genoux,
Que ce furent, j'étais précoce,
De tendres amours de gosse,
Ou les morsures d'un amour fou,
Du plus loin qu'il m'en souvienne,
Si depuis, j'ai dit "je t'aime",
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous,

C'est vrai, je ne fus pas sage,
Et j'ai tourné bien des pages,
Sans les lire, blanches, et puis rien dessus,
C'est vrai, je ne fus pas sage,
Et mes guerriers de passage,
A peine vus, déjà disparus,
Mais à travers leur visage,
C'était déjà votre image,
C'était vous déjà et le cœur nu,
Je refaisais mes bagages,
Et poursuivais mon mirage,
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous


Sur la longue route,
Qui menait vers vous,
Sur la longue route,
J'allais le cœur fou,
Le vent de décembre,
Me gelait au cou,
Qu'importait décembre,
Si c'était pour vous,

Elle fut longue la route,
Mais je l'ai faite, la route,
Celle-là, qui menait jusqu'à vous,
Et je ne suis pas parjure,
Si ce soir, je vous jure,
Que, pour vous, je l'eus faite à genoux

Il en eut fallu bien d'autres,
Que quelques mauvais apôtres,
Que l'hiver ou la neige à mon cou,
Pour que je perde patience,
Et j'ai calmé ma violence,
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous,
Les temps d'hiver et d'automne,
De nuit, de jour, et personne,
Vous n'étiez jamais au rendez-vous,
Et de vous, perdant courage,
Soudain, me prenait la rage,
Mon Dieu, que j'avais besoin de vous,
Que le Diable vous emporte,
D'autres m'ont ouvert leur porte,
Heureuse, je m'en allais loin de vous,
Oui, je vous fus infidèle,
Mais vous revenais quand même,
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous,

J'ai pleuré mes larmes,
Mais qu'il me fut doux,
Oh, qu'il me fut doux,
Ce premier sourire de vous,
Et pour une larme,
Qui venait de vous,
J'ai pleuré d'amour,
Vous souvenez-vous ?

Ce fut, un soir, en septembre,
Vous étiez venus m'attendre,
Ici même, vous en souvenez-vous ?
A vous regarder sourire,
A vous aimer, sans rien dire,
C'est là que j'ai compris, tout à coup,
J'avais fini mon voyage,
Et j'ai posé mes bagages,
Vous étiez venus au rendez-vous,
Qu'importe ce qu'on peut en dire,
Je tenais à vous le dire,
Ce soir je vous remercie de vous,
Qu'importe ce qu'on peut en dire,
Je suis venue pour vous dire,
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous...


Αυτή λοιπόν είναι η Barbara, La Dame aux noire, η κυρία με τα μαύρα όπως την αποκαλούν με σεβασμό οι Γάλλοι. Το τραγούδι αυτό το αφιέρωσε τελικά, η Barbara στο κοινό της που την αποθέωσε στα ρεσιτάλ και της χάρησε την αγάπη του.
Γεννημένη το 1930, Εβραία της διασποράς που βρήκε καταφύγιο στο Παρίσι όπου και ενώνει τη φωνή της και το ταλέντο της με τους άλλους μεγάλους της Γαλλικής σκηνής, επηρεασμένη από τον George Brassens, Edirh Piaf, Charles Trenet και άλλους υπέροχους μιας εποχής αρχίζει από νωρίς να γράφει τα δικά της τραγούδια και να τα ερμηνεύει στο πιάνο επενδύοντας τα με θεατρικές πινελιές χωρίς καμιά υπερβολή, μόνο με τα μάτια, την έκφραση του προσώπου, το χέρι που υψώνεται και μετά πέφτει στο κενό, ή πλησιάζει το πρόσωπο δίνοντας μια δραματική ή αισθαντική νότα. απλά φυσικά και με μοναδική αισθητική.
Η Barbara έφυγε τον Νοέμβριο του 1997 και μαζί της έσβησε ουσιαστικά και η χρυσή εποχή του Γαλλικού τραγουδιού.

Ν ακούσω θέλω μαζί σας το πιο όμορφο για μένα γαλλικό τραγούδι που η Barbara έγραψε το 1966, να ακούσουμε και να δούμε αυτή την ευαίσθητη κι ασυμβίβαστη Κυρία και διαβάζοντας τους στίχους ή την μετάφραση που προσπάθησα να δώσω με κύρια έγνοια μου να αποδώσω το κλίμα του τραγουδιού (μην σας ξενίζει ο πληθυντικός, το … "vous" το συνηθίζουν οι γάλλοι κυρίως στην ποίηση και την λογοτεχνία. Ξέρω και μένα με δυσκόλεψε αυτό το… Η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης ήσασταν εσείς, ας το σκεφτόμαστε «ήσουν εσύ» κι ας το διαβάσουμε όπως έχει…

Θέλω ακόμη από εσάς να παρακολουθήσετε την χροιά της φωνής της αλλά και την έκφραση στο πρόσωπο, πως σκοτεινιάζουν τα μάτια της ή πως κοιτάζουν αθώα, σαν εξομολόγηση σαν απολογισμός ζωής.

Δείτε την έκφραση της όταν μιλά για τον μακρύ τον δρόμο elle fut looongue la route, πως τα μάτια κλείνουν, πως κοιτάζουν αλλού ψάχνοντας για στήριγμα όταν πικραίνεται από τους «κακούς αγγελιαφόρους» όταν λέει για το θυμό της la rage , μ αυτό το γαλλικό ρ που γίνεται ένα υγρό γ, το κρύο του χειμώνα και πως το προφέρει, και πόσο γλυκαίνει όταν θυμάται το βράδυ του Σεπτέμβρη, το χαμόγελό του και τέλος πως με κομμένη την ανάσα σαν ντροπαλή έφηβη εξομολογείται με αθωότητα και προσμονή, τα δάκτυλα μόνο κινούνται στο πρόσωπο και τα μάτια της κοιτάζουν ίσια την κάμερα και την διαπερνούν…
Η πιο όμορφη ιστορία αγάπης είστε –αφήνει το πρόσωπο να πέσει μπρος κρύβοντας το με το χέρι που κατεβαίνει αργά περιμένοντας το ακορντεόν να ολοκληρώσει την φράση του για να μας χαρίσει ένα χαμόγελο. Το χαμόγελο της γυναίκας που αγαπά και το λέει χωρίς να νοιάζεται αν πρέπει πρώτα να το πει ο άλλος.

Είναι μια ερμηνεία τόσο πολύτιμη τόσο ακριβής και λιτή συνάμα που σε καθηλώνει από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ξαναβάλετε το φιλμάκι και ακούστε την και δείτε την ξανά και ξανά και θα ανακαλύψετε την ουσία όχι μόνο του τραγουδιού αυτού αλλά την ουσία των τραγουδιών γενικά. Το πώς πρέπει να ερμηνεύονται να προφέρονται να μεταφέρονται στον ακροατή τονίζοντας και χρωματίζοντας το ανείπωτο…

Καλή ακρόαση


Για περισσότερες πληροφορίες

Barbara
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)

Τα τραγούδια της