Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

Σερενάτα και πάσης Ελλάδος - Γατήσιες ιστορίες...

Σερενάτα
Στίχοι Μαριαννίνας Κριεζή
Μουσική Λάκη Παπαδόπουλου

Κάπως σαν αστείο είπαμε αντίο
πήρα το πικάπ σου και μου πήρες το ψυγείο
πήρες τα σεντόνια, πήρα τη μπιγκόνια
κι απ' το χωρισμό μας έχουν κλείσει τρία χρόνια

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Έκανε παιδάκια δυο τιγρέ γατάκια
τα 'χει παρατήσει στης κουζίνας τα πλακάκια
Μοιάζουν τα καημένα παραζαλισμένα
κι έβγαλα το ένα Παναγιώτη σαν εσένα

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

ʼραγε πού να 'σαι άραγε θυμάσαι
που 'λεγες στη γάτα "Σερενάτα μη φοβάσαι
σ' όλη τη ζωή μου θα 'σαι το γατί μου
δε θα ξαναδώσω σ' άλλη γάτα την ψυχή μου"

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Μες στη σιφονιέρα έγινε μητέρα
άφησε τα δυο της τα γατάκια εδώ πέρα
κι έφυγε από μένα για να 'ρθει σε σένα
πες μου τι να κάνω τα 'χω πια κι εγώ χαμένα

Μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα
που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα
τώρα δε σε νοιάζει πού ξεχειμωνιάζει
ούτε άμα στην πάτησε κανένας καμικάζι

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Μάτια μου αντίο τέλειωσε τ' αστείο
πήγα το πρωί και ξαν' αγόρασα ψυγείο
πάρε άλλα πιάτα βρες μιαν άλλη γάτα
όμως να θυμάσαι πού και πού την Σερενάτα

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε χάσαμε τη γάτα

Aυτή η γατούλα, η Σερενάτα -αυτή κι αν είναι «πάσης Ελλάδος»- με τα τόσα δεινά και τα δυο γατάκια που παράτησε στης κουζίνας τα πλακάκια, μπήκε και φώλιασε στην καρδιά μας και είτε μας αρέσουν οι γάτες είτε όχι, ρονρονίζει σαν τρελή κάθε φορά που την χαϊδεύουμε.

Η Σερενάτα πριν από 30 χρόνια ξεσήκωσε το πανελλήνιο κι ακόμα κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον…

Η γατούλα στο σχέδιο είναι η πραγματική Σερενάτα, όπως την ζωγράφισε η Αρλέτα για το εξώφυλο του δίσκου "Περίπου"

Ας θυμηθούμε λίγο τις πιο διάσημες γάτες της Ιστορίας: λαϊκές, τσαχπίνες, πονηρές, κατεργάρες, σεξουλιάρες, κουλτουλιάρες, ερωτευμένες, αδίστακτες, χαδιάρες, κουλ...
με πρώτη πρωτη την Εθνική μας γατούλα...

Νιάου βρε γατούλα, γατούλα μου μικρή Α. Βουγιουκλάκη

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Μια φορά κι έναν καιρό
μπήκε η γάτα στο χορό
με γοβάκια και φουρώ
κι απ’ την πολλή χαρά
κουνούσε την ουρά

Κι όταν φούντωσε ο χορός
κι έγινε πιο ζωηρός
ένας γάτος πονηρός
τη ζύγωσε απαλά
και είπε πονηρά

Νιάου νιάου, βρε γατούλα
με τη ροζ μυτούλα
γατούλα μου μικρή
Νιάου, σε έχουνε μη στάξει
κι είναι από μετάξι
η γούνα σου η γκρι

Στ’ αληθινά, δεν ξανάδα πουθενά
δυο ματάκια γαλανά, τόσο φωτεινά
και σοβαρά, είναι η πρώτη μου φορά
που είδα να κουνάν ουρά, τόσο πονηρά.

Όπως και να χει, η γατήσια ιδιότητα έχει ταυτιστεί με τη γυναικεία φύση...
Είσαστε γάτες και γρατζουνάτε Ν. Γούναρης

Ενώ τ αρσενικά γατιά έχουν πιο σκοτεινούς ρόλους να ενσαρκώσουν, όπως

αυτός: γάτος μαύρος και πονηρός του Βασίλη...

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ήταν ένας γάτος μαύρος πονηρός
κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός
τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά

Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό
ζητούσε τα κορίτσια δήθεν για σκοπό
κι αυτές άλλο δε θέλανε φορούσαν νυφικά
κάλιο μ’ ένα γάτο παρά με κοιλαρά

Μα όπως είπα στην αρχή ο γάτος πονηρός
βόλευε τα κορίτσια και γίνονταν καπνός
με τόση καρπερότητα αχ να `χα μια σταλιά
γέμισαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά

Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά
ρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σαν φούσκα να χαθεί

Έτσι αφού σκεφτήκανε βρήκαν το πιο σωστό
το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό
βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό

Αχ καημένε γάτο μου την έχεις πια βαμμένη
του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη
κι όπως το λέω έγινε το πιάσανε το αλάνι
τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει

Τώρα κλαίει κι οδύρεται μαζεύεται κουβάρι
μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει
αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος

Κοιτάζω το συμφέρον μου διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα
μα εκείνοι που να ακούσουνε τον στήσανε στον τοίχο
τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο

Αν μία κόρη έχετε κρατήστε την αθώα
μπορεί ο γάτος να μη `ρθει μα θα `ρθουν άλλα ζώα
κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε
στα όργανα μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε

Ή ο κοντός με την γραβάτα της Ρίτας Σακελλαρίου

Τι να πει κανεός γι αυτόν:

Ένας (γάτος) τούρκος στο Παρίσι Λ. Μαχαιρίτσας

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης

Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Μου γράφεις δε θα `ρθεις για διακοπές
χρωστάς μαθήματα μου λες
φωτογραφίες στέλνεις απ’ το Λούβρο
και άλλες με τον γάτο σου τον Τούρκο
ο Τούρκος να πηδάει στα σκαλιά
και ύστερα παιχνίδια να σου κάνει
στη γάμπα σου να τρέμει μια ουρά
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει
στη γάμπα σου να τρέμει μια ουρά
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ’ άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ’ άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

Μου γράφεις πως σου έλειψα πολύ
μου στέλνεις χάρτινο φιλί
το χρόνο σου μετράς για το πτυχίο
το γράμμα μου σου φάνηκε αστείο
κι ο Τούρκος στη μοκέτα αραχτός
φιλίες με τους Γάλλους σου να πιάνει
να πίνει και να τρώει ό,τι τρως
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει
να πίνει και να τρώει ό,τι τρως
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ’ άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ’ άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

Συγχώρα με που γίνομαι μικρός
μα η ανάγκη να σε νιώσω είναι μεγάλη
μακριά σου νιαουρίζω μοναχός
μα c’ est la vie που λένε και οι Γάλλοι
μακριά σου νιαουρίζω μοναχός
μα c’ est la vie που λένε και οι Γάλλοι

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ’ άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ’ άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

Αν ψάχνετε για πονεμένες γάτες που ξέρουν από ανθρώπινο πόνο,

μπερδευτείτε με τους εργάτες, για ν ακούσετε τη Μελίνα Κανά να τραγουδά με τη μεταξωτή φωνή της, τον πόνο της στις γάτες

Να βάλω τα μεταξωτά

Στίχοι: Γιάννης Τσατσόπουλος

Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας

Μέρες βαριές χοντρές ψιχάλες
πάνω σε χάπια και μπουκάλες
δε θα γυρέψω νοσηλεία
στα σινεμά και στα βιβλία

Πάω ν’ αδειάσω το τασάκι
κι αυτό το σκούρο σου σακάκι
θα το πετάξω απ’ το μπαλκόνι
να βρει κανέναν που κρυώνει κι εγώ...

Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει
στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι
να μπερδευτώ με τους εργάτες
να πω τον πόνο μου στις γάτες
και στη φουφού του καστανά
στάχτη να γίνεις σατανά

Έχει ψυχρούλα και μ’ αρέσει
κι αν δε μου πάει θα σπάσω μέση
η αγάπη πάει με μπαστούνι
κι εγώ με γκάζια στο τακούνι

Το άσθμα μου κι ο βρυχηθμός μου
στα ραδιόφωνα του κόσμου
με τρύπια βάρκα και ναυτία
βγαίνω λοιπόν στην πειρατεία κι εγώ...

Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει
στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι
να μπερδευτώ με τους εργάτες
να πω τον πόνο μου στις γάτες
και στη φουφού του καστανά
στάχτη να γίνεις σατανά

Εδώ έχουμε ένα ανατρeπτικό τραγούδι με ήρωες
ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα και μια γατούλα μούρλια θηλυκό που παρ' όλες τις προβλέψεις, έπαθε έρωτα τρελό για ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα!
Γατούλα η Τζένη και ψάρι ο Ηλιόπουλος...