Σήμερα 19 του Απρίλη μήνα, θάβεται η «μαγκιά» της Ελλάδας.
Η φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου ήταν από μόνη της διαμαρτυρία και υπομονή μαζί. Ήταν η αντοχή του Έλληνα και η προσμονή του για κάτι καλύτερο που βαθιά μέσα του ξέρει ότι το αξίζει, ότι όλοι αυτοί που σέρνουν την τιμή της Ελλάδας στο βούρκο ΜΠΟΡΟΥΝ να αποπεμφθούν.
Ότι ο λαός της Ελλάδας κι αν πιάστηκε στα δίκτυα μιας αράχνης σκοτεινών και αχόρταγων βαμπίρ, θα σταθεί ξανά στα δυο του πόδια και θα χορέψει τη Ρόζα, για την Ελλάδα την Παρθένα και Τροτέζα Του το Ζεϊμπέκικο του Αρχάγγελου .
Όμως, τι περίεργη σύμπτωση αλήθεια!, 17 Απρίλη έφυγε πέρσι ο Παπάζογλου, μ’ εκείνο το «Αχ Ελλάδα σ αγαπώ». 17 Απρίλη ο Μάριος Τόκας ο Κύπριος συνθέτης των «ύμνων» για την «Μοναχική και σπάνια» Ελλάδα και τη Σαλονίκη ξυμερώματα, 17 Απρίλη σήμερα ο Μητροπάνος, που η φωνή του έχει ταυτιστεί με την Μπέσα, τη Μαγκιά και την Τρυφερότητα του Έλληνα. 17/4 κάτι πρέπει να σημαίνουν όλ’ αυτά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου